حوار مع قلمى
روحت لقلمى اللى عرفنى
اللى معاه شايل سرى
بخبى كلامى وادارى سكوتى
وانا معاه بيعرف همى
يمسح دمعى يخفف عنى
وفى الدنيا كان يساعدنى
والمرادى بجد رفضنى
وقالى كفياك
عذبت الناس وياك
مستغبى ورا كلامك
وماشى تايه فى ظلامك
خدعاك ايامك
ومغرم انت بكتاباتك
همشى المرادى بجد واسيبك
اصل بجد كنت حبيبك
كنت بخاف عليك من تعبك
اصل بجد كنت بحبك
اعذرنى انا لازم ابعد عنك
سعتها الدمع ملى عنيا
والدموع بتقتل فيا
حتى قلمى بعد عنى
وسبنى اعيش فى الدنيا ديا
جريت بتخبط بين الناس
قلم باعنى وسبنى خلاص
قلمى خلاص غدر بيا
جانى تانى وانا حزين
قالى انا معاك
انا معاك انا مش سايبك
بس رجعلك لما تفوق
ومن دنيا الوهم شويه تروق
سعتها تلاقينى اقرب منك
سترك ظلك وبمنع همك
